because my mom raised me in a well.

technomoron.

isang salita na akmang-akma sa pagdidiskrayb ko sa aking mudrakels. kasi naman, malakas talaga ang mga heart palpitations ng nanay ko everytime may nakikita siyang mga shiny silvery objects na nasa loob ng mga bubble wraps. old school si mudra kaya hinding-hindi nya bet ang mga maliliit na mga gadgets na ito. but don't get me wrong, dahil mahal na mahal ko naman ang ermats ko. at hindi naman ito panlalait na walang katuturan (shet, kelangan kong mag isip ng katuturan neto), kundi isang constructive criticism lamang.

heniwai, eto ang mga kachuvahan ng nanay ko when it comes to modern technology:

unang scenario.

napromote si mommy sa school, at nagkaroon na siya ng office staff, opisina, at ang pinakamalupet, kabago-bagong laptop.

yung tipong top of the line, black vintage shit, at ang dami daming kayang gawin, ie, conducive for porn much. joke! anyway, ang ginawa ni mudra ay hindi tinanggal sa bubble wrap ang kanyang new toy, naghanap ng mga napthalene balls, at itinago ang laptop na ito sa kasuluk-sulukan ng kanyang mahiwagang baul. kasi daw baka masira.

at bumili siya ng typewriter kinabukasan.

pangalawang scenario.

nagtext ako: 'mommy, kamusta na kayo dyan sa bahay? okay lang naman ako sa manela, at kahit na nagkakandaleche leche na ang buhay ko dito dahil sa aking kasipagan at likas na pagiging matulungin, ay kinakaya ko naman lahat. kasi ikaw kasi ang inspirasyun ko. gusto ko maging proud ka din sa very charming at mabait mong anak. alam mo yan, kasi ikaw ang gumawa sa akin! hehehe! i love you so much mommy, and regards to daddy na din!'

after six hours, may reply: K

yung K na walang period, at halata pang nakacapslock yung pagkasulat.

pangatlong scenario.

straight from dreamland, biglang nagising ako sa message na ito:

KAMUSTA KA NA DIYAN ANG BAHAY NATIN KAMUSTA NA NAGKITA PALA KAMI NI TITO MO SABI NYA SANA OKAY KA LANG DIN KELAN MO BALAK UMUWI SA ATIN MAGPIPIPIYESTA TAYO AT UUWI LAHAT NG MGA KAPATID MO IKAW NALANG ANG KULANG WE MISS YOU KAMUSTA NAMAN ANG MGA BAYARIN SANA NAGBAYAD KA NA SA KURYENTE KASI PALAGI KA NALANG NAPUPUTULAN DYAN NAKAKAHIYA SA MGA KAPITBAHAY AT AYOKO NA RING MAG CANDLE LIGHT DINNER HE HE HE SIGE INGAT NALANG BYE

kung kelan naman siya sinipag nagteks, saka naman nag aklas ang mga periods, semi-colons, at commas nya.

at may kutob lang akog ginugulan nya ito ng matagal na panahon para lang makacompose siya ng 3-part message. at malakas din ang kutob ko na sa tagal ng pagpindot nya ng mga letra ay madalas namamatayan ng ilaw ang kanyang keypad buttons.

pang-apat na scenario.

dahil isang academic si mudra ay umattend siya ng isang conference kung saan nag kumpol kumpol ang mga university deans sa pilipinas. siyempre pa, mega bonding si ermats sa kanyang mga amega star. beso-beso dito, beso-beso doon. at dun ay nakita din nya ang kanyang matalik na kaibigan na itago nalang natin sa pangalang mystery woman. superhero?

anyway, talk na sila ng talk. talakan ng talakan tungkol sa kung anung mga shit-shit na bagay, nang biglang may nagbigay ng magandang presentation na sadyang kinagiliwan naman ni mystery woman. nagpower point kasi ang magiting na ispiker.

sabay bulong ni mystery woman sa nanay ko in her 1-inches voice: 'mare, alam mo ba yung tawag dun sa isang maliit na bagay na parang rectangle siya? yung dinidikit mo sa likod ng kampyuter at sumisipsip ng kompyuter?'

sipsip daw. anu ito, vacuum cleaner?

at, in the fair, ay kaagad-agad siyang sinagot ng mudrakels ko na: 'oh, you mean flash drive?

ayun oh! at least nakabawi!

i raised my mom well! ahihihihi :D