bitterness much.

makapag vent nga, tutal blog ko naman to.

una sa lahat, aaminin ko munang bitter ocampo ako ngayon. at ito ay sa kadahilanang dapat sa araw na to, nasa eroplano na sana ako papuntang doha, qatar. bakit kamo? kasi sabi ng kontrata ko dun na ako magtatrabaho. bilang ano?

humirit na ang gustong humirit pero ninais ko lang naman maging ef ei.

oo, yung may dalang trolley sa mga paliparan at wala ni isang buhok ang wala sa ayos.

yung sumasayaw sa kanta ni lady gaga na bad romance habang tinuturuan ang mga pasaherong ikabit ang sinturong pangkaligtasan.

yung nagtatanong sayo ng: 'sir, are you okay with being in the emergency exit?' o di kaya yung nagtatanong lang ng: 'tsiken, pork, beef, or me?' chos.

kahit na alam kong malalanta lang ang utak ko sa trabahong ito, keri lang, kasi makakapag liwaliw naman ako sa kung saang parte ng mundo, at bibigyan pa nila ako ng malaking sahod para lang sa pagpapafacial at pagpapakyut ko.

oo, mukhang pera at vain talaga ako. masama ugali ko ngayon, kaya sayo na muna yang hirit na yan kung ayaw mong masaktan. JOWKtaym!

heniwei gateway, parang ang hirap lang ng pinagdaanan ko bago ako nagtagumpay sa kaepalang to.

una, nag ipon pa ako para lang makabili ng plane ticket papuntang manila para sa recruitment.

pangalawa, muntik ko ng ibenta ang katawang lupa ko sa isang baklang mayaman na nagpahiram sa aking ng ng coat and tie.

at pinakamalupet, binasag ang nag-uumapaw kong self-esteem nung recruitment day sa dinami-dami ng mga artista at modelo ng pond's na dumating. malakas ang kutob kong mukha akong madungis nung araw na yun.

pero dahil sadyang mabait si lord, at umepekto naman ang panglalandi ko sa bumbay na recruitment officer nung araw na yun, ay pinalad naman akong makuha sa final 11 na nag final interview. tatlo lang kameng lalake at walong babae out of more than 4000 applicants. (ang angas lang namp)

yung isa ko pa ngang kasabayan sa FI ay isang sikat na PBB hausmate. siney itey? wag nalang, at baka mabasa pa nya to at hindi na siya magli-like sa mga witty na mga fezbuk status messages ko.

kaya ayun, nagpainom ako ng bungga at nagpaburger sa mga purezang kaibigan ko (mahal ko kayo mga friends, pramis) nung tinawagan nako ng bumbay na HR coordinator ko. oct 25 daw yung departure date ko.

pero syempre bago yun, may medicals pa.

hayown. duown ako bumagsak. dahil sa congenital heart problem ko na asymptomatic naman, haller. sinong ampalaya? at dahel strekto sena koya at ate sa qatar air, tinerminate ng mga pota ang offer of employment ko. dapat pala pinareimburse ko nalang yung mga alak at yum burger na pinanglibre ko, shet.

so hayun, umalis na yung eroplano ngayon na walang claudiopoi na kasama. pero keri lang. mag-iisip nalang ako ng mga dahilan kung bakit nega maging ef ei. at mag aabugasiya nalang ako, para hindi malanta ang utak ko. bitter na kung bitter!

hainakupowhz, nakakalungkot talaga. pero at least hindi na ako sasayaw sa lady gaga music at magtitinda ng baboy, baka, tsiken, o ampaw.

pero bago ako magka-closure, dapat ko munang ilabas to:

p*#@*g l*^a nilang lahat! (cge nga, idecipher mo nga).

ayan, okay na ako (ng slight).